наречийный
Російська[ред.]
Морфосинтаксичні ознаки[ред.]
відм. | однина (чол. р.) | однина (жін. р.) | однина (сер. р.) | множина |
---|---|---|---|---|
Им. | наречи́йный | наречи́йная | наречи́йное | наречи́йные |
Р. | наречи́йного | наречи́йной | наречи́йного | наречи́йных |
Д. | наречи́йному | наречи́йной | наречи́йному | наречи́йным |
В. | наречи́йного наречи́йный |
наречи́йную | наречи́йное | наречи́йных наречи́йные |
Тв. | наречи́йным | наречи́йной | наречи́йным | наречи́йными |
Пр. | наречи́йном | наречи́йной | наречи́йном | наречи́йных |
Коротка | - | - | - | - |
на-ре-чи́й-ный
Прикметник, ад’єктивне відмінювання 1a.
Корінь: -нареч-; суфікс: -ий; закінчення: -ый.
Вимова[ред.]
- МФА: []
- прослухати вимову?, файл
- УФ: []
Семантичні властивості[ред.]
Значення[ред.]
- лінгв. прислівниковий. ◆ немає прикладів застосування.
Синоніми[ред.]
Антоніми[ред.]
Гіпероніми[ред.]
Гіпоніми[ред.]
Усталені словосполучення, фразеологізми[ред.]
Споріднені слова[ред.]
Найтісніша спорідненість | |
Етимологія[ред.]
Від ??