балакати

Матеріал з Вікісловника

Українська
[ред.]

Морфосинтаксичні ознаки[ред.]

  теп. ч. мин. ч. майб. ч. наказ.
Я бала́каю бала́кав
бала́кала
бала́катиму  —
Ти бала́каєш бала́кав
бала́кала
бала́катимеш бала́кай
Він
Вона
Воно
бала́кає бала́кав
бала́кала
бала́кало
бала́катиме  —
Ми бала́каєм(о) бала́кали бала́катимем(о) бала́каймо
Ви бала́каєте бала́кали бала́катимете бала́кайте
Вони бала́кають бала́кали бала́катимуть  —
Дієприсл. теп. ч. бала́каючи
Дієприсл. мин. ч. бала́кавши
Пас. дієприкм.
Безос. форма
Склад. майб. ч. буду/будеш… бала́кати

ба-ла́-ка-ти

Дієслово, недоконаного виду, перехідне (парадигма дієвідміни 7 ОО1; тип дієвідміни 1a за класифікацією А. А. Залізняка). Відповідне дієслово доконаного виду — побалакати.

Корінь: -балак-; суфікс: ; дієслівне закінчення: -ти.

Вимова[ред.]

Семантичні властивості[ред.]

Значення[ред.]

  1. те ж саме, що розмовляти. [≈ 1][≠ 1][▲ 1][▼ 1] ◆ А мельник той був чоловік дуже понурий, і балакати не любив Марко Вовчок
  2. перех. говорити, казати. [≈ 2][≠ 2][▲ 2][▼ 2] ◆ — Сьогодні Зінька така сумна була. Питала мене, чи правда, що ото балакають? А. В. Головко
  3. неперех., розм. володіти мовою. [≈ 3][≠ 3][▲ 3][▼ 3] ◆ Ось уже їй восьмий пішов, а вона ще й балакати не навчилась Панас Мирний
Синоніми
  1. ?
  2. ?
  3. ?
Антоніми
Гіпероніми
Гіпоніми
  1. ?
  2. ?
  3. ?

Холоніми[ред.]

Мероніми[ред.]

Усталені та термінологічні словосполучення, фразеологізми[ред.]

Колокації[ред.]

Прислів'я та приказки[ред.]

Споріднені слова[ред.]

Найтісніша спорідненість

Етимологія[ред.]

Із псл. *balakati

Переклад[ред.]

розмовляти
говорити
володіти мовою

Джерела[ред.]